Op 30 november a.s. ben ik 35 jaar advocaat, wat een tijd. Ik wil dit jubileum niet stilletjes voorbij laten gaan. Daarom ga ik komende weken in een aantal jubileumblogs in op wat er de afgelopen 35 jaar veranderde in het scheidingsrecht en erfrecht, mijn twee specialismen. Maar in dit blog neem ik je eerst mee in wat 35 jaar advocatuur mijzelf bracht en hoe ik mij in deze jaren ontwikkelde.
In mijn tweede jublileumblog ga ik in op hoe afgelopen 35 jaar binnen het scheidingsrecht de positie van ouders en kinderen veranderde. Lees het hier.
Op 30 november 1988 trok ik voor de eerste keer een toga aan en werd ik als advocaat beëdigd op de rechtbank Utrecht. Na mijn rechtenstudie in Leiden begon ik aan een nieuwe fase, waarbij ik de eerste 3 jaar advocaat-stagiaire was onder begeleiding van een patroon.
Wanneer bij papa en wanneer bij mama?
Mijn eerste zitting ging over een omgangsregeling voor een jongetje van 5 jaar. Wanneer mag hij bij papa en wanneer bij mama zijn? Wat tot die tijd theoretische kwesties op papier waren, werden nu mensen aan mijn bureau met vragen, problemen en emoties. Dat was best even wennen.
Hoe het recht in elkaar zit rondom omgang tussen ouders en kinderen had ik in mijn studie geleerd, maar hoe ik om moest gaan met de emoties rondom het niet iedere dag zien van je eigen kind, was een ander verhaal. Door gesprekken met ouders vond ik daarin voor mezelf een modus: betrokken maar niet meehuilen. Later ontdekte ik dat er in deze zaken eigenlijk nooit winnaars zijn. Ik ging inzien dat er veel te winnen valt bij een goede verstandhouding tussen ouders na een scheiding, waarbij een kind de goedkeuring van zijn ene ouder voelt wanneer hij bij de andere ouder is. Mijn interesse voor mediation was gewekt.
Ik leerde al snel dat in de advocatuur collega’s als sparringpartners heel belangrijk zijn.
De Jonge Balie
Naast mijn werk als advocaat volgde ik de Beroepsopleiding Advocaten. In een klasje met lotgenoten wisselden we ervaringen uit en fristen we onze juridische kennis op. We hadden ons eerste kortgeding en hielden ons eerste pleidooi: gezonde spanning voor iedereen. Na 3 jaar kreeg ik mijn stageverklaring, ik mocht zelfstandig als advocaat aan de slag.
Ik leerde al snel dat in de advocatuur collega’s als sparringpartners heel belangrijk zijn. In 1991 maakte ik de overstap naar een wat groter kantoor en trad een paar jaar later toe tot de maatschap. Naast het runnen van mijn eigen praktijk kwamen daar de uitdagingen van een kantoororganisatie bij. Never a dull moment. Ook in bestuurlijke zin begon ik ervaring op te doen, en wel binnen de Jonge Balie en later het College van Afgevaardigden.
35 jaar geleden begon ik als advocaat-staigiaire onder begeleiding van een patroon. Bij mijn jubileumblogs vind je ook enkele foto’s van mij uit achterliggende jaren. Dit jaar maakte fotograaf Pauline Smale een serie portretfoto’s, waaronder deze in mijn kantoor.
Diverse opleidingen
Mijn praktijk spitste zich steeds meer toe op het familierecht. Na het afronden van de tweejarige opleiding via de vFAS mocht ik mij daarin specialist noemen. Ik volgde ook een opleiding tot familierechtmediator en completeerde mijn kennis en kunde met een eenjarige opleiding tot erfrechtspecialist.
Vanaf 2015 ben ik als partner werkzaam bij Advocaten in de Praktijk en sinds een jaar ben ik rechter-plaatsvervanger binnen de rechtbank Zeeland-West-Brabant, locatie Middelburg. Wat nog ontbreekt? Een opleiding tot nalatenschapsmediator. Binnenkort ga ik daarmee aan de slag.
Wat valt mij op?
Wanneer ik terugkijk op de afgelopen 35 jaar, zie ik dat er heel veel veranderd is. De juridische wereld functioneert op een veel hoger tempo. Door de komst van de fax en later e-mail is een reactie van cliënt of andere advocaat vaak nog dezelfde dag beschikbaar. In de tijd van postboek en uit te tikken handgeschreven kladjes was dat wel anders. Verder valt dit mij op:
- De wetgever en rechterlijke macht bewogen de afgelopen jaren, zij het langzaam, met de tijd mee. Zo blijkt uit wetgeving en rechtspraak dat de kijk op het ouderschap is veranderd en dat alimentatie niet meer als vanzelfsprekend wordt gezien.
- Ik ben als mens achter mijn advocatentoga in de loop der jaren natuurlijk ook veranderd. Ik heb geleerd dat het belangrijk is de wet te kennen maar dat het daarnaast minstens zo belangrijk is te onderzoeken wat voor je cliënt of diens kinderen op de langere termijn waardevol is.
- De afgelopen 35 jaar als advocaat brachten mij als mens levenservaring die ik kan doorgeven aan mijn cliënten. Met het schrijven van dit blog realiseer ik mij pas de waarde daarvan voor mij als advocaat, maar zeker ook voor mij als mens.
Wat veranderde er de afgelopen 35 jaar nog meer in mijn vakgebieden: het scheidingsrecht en erfrecht? In een aantal andere blogs ga ik komende weken in op: alimentatieaanspraken, erfrechtelijke aanspraken, pensioenaanspraken, de opkomst van mediation. Volg het via deze website of LinkedIn.
